Case study - De verkoop van Hofstede aan Pets Place Boerenbond
Van vader op zonen - en van zonen op nieuwe eigenaar
John en Frans Hofstede namen in 1993 een dierenspeciaalzaak en tevens tuincentrum over van hun vader. Na drie decennia uitbouwen, specialiseren en vooral hard werken werd het bedrijf in 2024 verkocht aan Pets Place. Evert Everaarts van Crown Deal Partners begeleidde hen bij deze deal en vroeg naar de achtergronden van het overnameproces.
Eerst iets over de achtergrond van jullie bedrijf.
Frans: Het bedrijf is eind jaren ’50 door onze ouders begonnen. Mijn vader had, zoals dat toen heette, een fouragehandel, gericht op boeren. Hij leverde kippenvoer, veevoer en aanverwante producten. Er was ook een winkeltje bij het bedrijf. Daar stond mijn moeder in. Na verloop van tijd kwam de focus in de jaren ’70 wat anders te liggen: het bezorgen werd minder, de winkel werd groter. Onze vader speelde goed in op de veranderende marktbehoefte en hij ging ook planten en zaden verkopen.
John: Ik ging op mijn 21e ook in de winkel helpen. Frans kwam erbij in 1987, na zijn militaire dienst. In 1992 hoorden we dat een hoveniersbedrijf met een tuincentrum in de buurt failliet was gegaan. Op kerstavond hebben we besloten het te kopen. Het ging om een terrein van 3.500 m2 met daarop 800 m2 kassen. Dat was wel wat anders dan wat wij tot dan toe gewend waren, maar met het jeugdige enthousiasme dat wij toen hadden vonden wij het gewoon een heel goed idee. Tuincentrum en Dierenspeciaalzaak Hofstede was toen een van de eersten die op zo’n grote schaal gingen opereren. Wij dachten: dit is de toekomst, ondanks de soms ook sceptische geluiden om ons heen. De geschiedenis heeft ons gelijk gegeven. We zijn uitgegroeid tot een speler met een grondoppervlakte van bijna 6.000m2.
Frans: Aanvankelijk waren we aangesloten bij een andere inkooporganisatie, maar we kwamen er achter dat die niet goed was toegesneden op een bedrijf met onze schaal. Daarop zijn we overgestapt naar een andere club en dat werkte veel beter.
We zijn altijd bezig geweest met het verder professionaliseren van ons bedrijf. Negen jaar geleden nam ook een dierenarts met zijn personeel zijn intrek in ons bedrijf en dat bleek een heel goede beslissing te zijn. Als daar een hond of een kat werd gebracht voor een ingreep, kocht dat baasje daarna altijd iets lekkers bij ons om het dier te verwennen. Ook de corona-jaren pakten voor ons heel goed uit, omdat wij tot de branches behoorden die mochten open blijven.
Mijn kinderen hadden geen zin om de tent over te nemen.
Wanneer kwam de gedachte om het bedrijf te verkopen bij jullie op?
John: Ik was degene die daarin voorop liep. Mijn kinderen hadden geen zin om de tent over te nemen. En de gemeente begon allerlei duurzaamheidsmaatregelen aan ons op te leggen, die grote investeringen vergden. Tijdens Corona heb ik het idee om te verkopen bij mijn broer in de week gelegd. Het was zeker geen makkelijke beslissing, het blijft geweldig om te zien dat hele gezinnen door onze winkel lopen en iedereen kan wat leuks vinden.
Frans: Omdat ik jonger ben speelde het idee om te verkopen bij mij nog niet zo, maar ik voelde toch wel aankomen dat John hier wat anders in begon te staan dan ik. Eerst suddert zo’n idee een tijdje en langzamerhand krijgt het vorm. We bespraken het met onze accountant en op diens suggestie kwam vervolgens Evert in beeld. Dat bracht wel een sprong voorwaarts. Gaandeweg raakte ook ik ervan overtuigd dat verkopen een goed idee was.
We bespraken het met onze accountant en op diens suggestie kwam vervolgens Evert in beeld. Dat bracht wel een sprong voorwaarts.
Wat gebeurde er vervolgens na het tekenen van de opdrachtbrief in oktober '21?
John: Onder leiding van Evert hebben we de markt in kaart gebracht en partijen benaderd die mogelijk interesse zouden kunnen hebben.
Frans: Wat ik zelf bijzonder leuk vond, was het maken van het informatiememorandum, waarin alles stond wat er over ons bedrijf te weten viel. Dat zag er heel goed uit, niet alleen inhoudelijk maar ook visueel. Toen ik dat zo zwart op wit zag, gaf me dat wel een gevoel van trots en dacht ik: dat hebben we toch maar mooi samen gecreëerd!
John: Er zijn rond de tien partijen uitgenodigd. Daaronder was ook een partij, die op zichzelf wel serieus was en waar we een goede klik mee hadden, maar die ook geworteld was in de protestantse gemeenschap. Zij wilden de winkel niet openen op zondag. Voor mij was dat onbegrijpelijk, want op zondag maakten wij juist, naast de zaterdag, de beste omzet van de hele week.
Uiteindelijk bleven er twee serieuze biedingen over. En toen?
Frans: Wij zagen dat het proces ons leidde naar een van beide partijen, omdat de andere partij zelf in een overnameproces was betrokken. De overblijvende partij was Pets Place, een heel serieus bedrijf met op dat moment al meer dan 160 vestigingen. Maar er was ook een probleem. Onze vergunning was verouderd en moest worden vernieuwd. Je zou denken dat dat niet zo ingewikkeld zou moeten zijn, maar wij kwamen in een enorme ambtelijke molen terecht. We hebben een in het omgevingsrecht gespecialiseerde advocaat ingehuurd en uiteindelijk hebben we dan ook de juiste vergunning gekregen, maar al met al heeft dat proces de zaken met meer dan anderhalf jaar vertraagd. De uitdaging is dan natuurlijk wel om niet de moed te verliezen en te blijven geloven in de goede afloop.
Het boekenonderzoek ging eigenlijk heel gesmeerd.
Hoe hebben jullie het boekenonderzoek en de slotfase van het proces ervaren?
Frans: Het boekenonderzoek ging eigenlijk heel gesmeerd. Onze administratie was goed op orde en wij konden alle vragen goed beantwoorden.
John: Het was wel zo dat wij, terwijl we wisten dat we op weg waren naar een verkoop, steeds ons bedrijf voerden op de manier waarop we dat altijd gewend waren om te doen. Niet alleen kwamen er facturen binnen van de accountant, van de advocaat en van de adviseurs, ook kwamen we te staan voor inkoopbeslissingen of zelfs investeringen die we – in het zicht van de finish – misschien wel liever niet zouden doen. Zo hebben we aan het eind nog veel geld uitgegeven aan een nieuw computersysteem. Maar vanuit het grotere plaatje was dat toch het juiste om te doen.
Deden er zich nog onvoorziene zaken voor?
Frans: In 2022 kwam de energiecrisis. De gasprijs vloog opeens de pan uit. Op een bedrijf als dat van ons heeft dat grote invloed. Maar of je nu hoog of laag springt, je doet er niets aan. Dus ja: zoiets doet wat met de verkoopprijs die je in gedachten hebt en nee: er is ook geen weg meer terug. Je kunt niet anders dan dat accepteren.
Het voelt alsof ik iedere dag vakantie heb!
Hebben jullie tips voor andere ondernemers die in jullie positie komen?
John: Drie dingen. 1. Op tijd plannen. 2. Verkopen als je zelf nog helemaal goed bent, dus niet wachten totdat je te oud bent. 3. Wees niet pennywise, maar doe jezelf een plezier en zorg voor goede en ervaren begeleiding.
Tot slot: Zijn jullie na de verkoop in het beruchte zwarte gat gevallen, nu het dagelijkse werk opeens is verdwenen?
Frans: Ik heb nog een 0-urencontract, dus af en toe sta ik nog in het bedrijf. In een onopvallend hoekje, dat wel. En verder heb ik veel gelegenheid om te sporten, dus dat is wel lekker.
John: Ik helemaal niet. Het voelt alsof ik iedere dag vakantie heb!